کد مطلب:21875 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چگونه مي توان بين عقيده و عمل همگرايي ايجاد نمود و دوستان خوبي هم پيداكرد؟

تلاش شما براي هم گرايي بين عقيده و عمل، حركتي اساسي و مقدس است؛ چرا كه هر قدر آدمي با عمل خود، عقيده اش را آبياري كند، پايه هاي آن مستحكم تر و آرامش فرد بيشتر خواهد شد. قرآن مجيد نيز تفاوت بين عقيده و عمل را بسيار نكوهيده و فرموده است: «اي مؤمنان! چرا چيزي كه مي گوييد انجام نمي دهيد، گفتن سخني كه خلاف آن عمل كنيد، خداوند را بسيار به خشم مي آورد»، {V(صف، آيه 3) V} اميدواريم كه با تعميق ايمان هر روز عمل شما بيشتر رنگ عقيده شما را بيابد. البته بايستي يك نكته را نيز مد نظر قرار داد كه به هر حال انسان موجودي است كه مي لغزد و خطا مي كند؛ ولي خداوند هم توبه پذير است و با پشيماني بنده از گناه او را مي بخشد. بنابراين اگر لغزشي پيش آمد، نبايستي مأيوس و نااميد شد؛ بلكه با توبه به درگاه خداوند، بايد گذشته را جبران كرد. علل ضعف شما در دوست يابي و ارتباط با ديگران زود رنجي و احتمالا الگوهاي رفتاري بوده است اين خصوصيت ريشه در دوران كودكي و رفتارهاي خانواده دارد كه البته تجزيه و تحليل آن با روشهاي علمي كاري سودمند است ولي آنچه كه از تحليل گذشته سودمندتر است شناخت آينده و اخذ تصميم صحيح براي وصول به اهداف است آدمي فقط ساخته محيط خانواده و اطرافيان نيست، بلكه اراده انساني از عوامل بسيار مهمي است كه مي تواند همه گذشته ها را تحت تاثير قرار دهد و شرايط را دگرگون سازد. مهم اراده كردن و خواستن است به نظر ما مشكل شما باور نداشتن خود است و از همين جهت در برخوردها احساس ضعف كرده و همواره همان پيش ساخته ها، خود را نشان مي دهند. شما هيچ مشكلي جز باور كردن خود نداريد. چرا خود را كمتر از ديگران مي بينيد؟ شما بحمداللَّه با اين استعداد كه داريد مي توانيد به گونه اي باشيد كه ديگران براي دوستي با شما مسابقه بدهند. بنابراين توصيه ما اين است كه خود را باور كنيد و به خود اعتماد داشته باشيد و با توكل بر خداوند براي ايده هاي خود تلاش كنيد. {Sمنگر آنكه تو حقيري يا ضعيف # بنگر اندر همت خود اي شريف S} {Sمرغ را پر مي برد تا آشيان # پر مردم همت است اين را بدان S} شما براي رسيدن به اين هدف مقطعي (يعني دوست يابي ) تنها به يك باور نياز داريد، اين هدف كه سهل است شما به اهدافي بزرگ و بزرگتر بيانديش و براي رسيدن به آن بكوش كه خواستن توانستن است. توصيه ها: 1- ارتباط خود را با خداوند محكم كنيد و با نماز و حتي بجاي آوردن نوافل و دعا پايگاه روحي خود را مستحكم تر سازيد. 2- در مجالس و محافل عمومي شركت كنيد و از اين بابت هيچ نگراني به خود راه ندهيد. 3- شب ها به هنگام آرامش در بستر اين جملات را با خود زمزمه كنيد من قادر هستم بر زود رنجي خود غلبه نمايم و آن را در هم بشكنم. من اين دشمن را از سر راه خود بر خواهم داشت و آن را نابود خواهم كرد. خداوند به من كمك خواهد كرد تا دوستاني خوب و صميمي پيدا كنم. البته ذكر يك نكته نيز در پايان ضروري است و آن اينكه دوستيها همواره به سود انسان تمام نمي شود گرچه دوست خوب، بسيار خوب است ولي دوست بد نيز بسيار بد است. اميد آن داريم كه با درايت و خردمندي و هنري كه در شما سراغ داريم در روزهاي آينده شاهد ارتباط گرم و صميمي شما با دوستان خوبتان باشيم. براي بالا بردن ظرفيت خود به امور زير توجه داشته باشيد: الف) در انتقاد دروني از خود زياده روي نكنيد. ب ) افكار منفي خود را كنترل نموده و به خود باز خورد بدهيد. ج ) همواره در مسائل موضع انفعالي نگيريد و همه تقصيرها را به گردن خود نيندازيد. د ) مقداري به جسارت ورزي و جرأت آموزي اجتماعي بپردازيد. براي اين كار ورزش ها و رقابت هاي جمعي مفيد است. براي موفقيت در دوستي ها نيز لازم است: - پيش از هر چيز هدف از دوستيابي را مشخص كنيد. - دوستان را متناسب با ملاك هاي صحيح و محاسبه شده برگزينيد. - با دوستان به گونه اي رفتار كنيد كه دوست داريد با شما عمل كنند. - در دوستي هاي خود با ديگران حدود معيني را رعايت نموده و از افراط و تفريط بپرهيزيد. مثلا در روابط دوستانه به شوخي هاي زننده يا چنان كه در روايت است به بيان همه اسرار خويش نپردازيد. زيرا چه بسا همان دوستان روزي دشمن شما گردند و در رابطه با دشمنان نيز حدودي را بايد مراعات نمود زيرا چه بسا زماني زمينه دوستي با آنان فراهم گردد. - علل رنجش دوستان از خود را بررسي و در رفع آنها بكوشيد. در برخورد با مشكلات در درجه اول انسان بايد به گونه اي از نظر روحي خود را تقويت كند كه آماده استقبال از هر دشواري باشد و از ناملايمات زندگي همچون كامرواييهايش استقبال نموده و آنها را عامل بدبختي و رنج و اندوه به حساب نياورد، برخورد انفعالي و حسرت بار در برخورد با مشكلات زندگي انسان را به سرعت از پاي در مي آورد و دنيا را چون سياهچالي سرد و تاريك مي نماياند، چنين روشي انسان را از همه جا وهمه چيز مأيوس ساخته و همه روزنه هاي اميد را به روي او مي بندد و از جنبش و تحرك در مسير بهسازي وضع خويش باز مي دارد. برعكس برخورد فعال در برابر مشكلات، اراده انسان را نيرومند و پولادين مي سازد، به انسان نشاط و قوت فكري و جسمي مي بخشد و در پناه آن مي تواند بر امواج سهمناك مشكلات شنا كند و طوفان هاي مرگبار را با قدرت هرچه تمام تر درنوردد تا به ساحل نجات و پيروزي باريابد. بنابر اين هر اندازه مشكلات شما افزون باشد مطمئن باشيد كه با اراده و روحيه قوي به راحتي مي توانيد بر آنها فايق آييد و بر همه ناملايمات لبخند زنيد. يكي از دستورات بسيار عالي و سازنده اسلام اين است كه در مسايل زندگي خود هماره به زيردست و تهيدست تر از خود و كساني كه در رنج و فشار بيشتري هستند بنگريد، اين مسأله از نظر رواني بسياري از فشارهاي ناشي از برخورد با مشكلات را كاهش مي دهد و راه تحمل آنها را هموار مي سازد، نعمتهايي را كه خداوند بزرگ به انسان ارزاني داشته و ديگري از آنها محروم است را به خاطر مي آورد و انسان را شكرگزار نعمتهاي حق تعالي و راضي به مشيت او مي سازد. برعكس اگر انسان همواره به كساني نظر افكند كه در نظر وي زندگي بهتري دارند، رنج و ناراحتي اش افزون مي شود و در خود احساس كمبود مي كند، در نتيجه زندگي برايش سرد و تاريك شده و همه را خوشبخت و خود را تيره بخت مي بيند، در حالي كه چه بسا پشت پرده ظاهري خوشبختي ديگران هزارگونه تيره بختي نهفته و آن سوي نگران بختي ظاهر خويش سفيد بختي و سعادت مكنون و مبطون است. مطمئن باشيد بسياري هستند كه در وضعيتي بسيار اسفناك تر از شما زندگي مي كنند و چنان با مشكلات دست و پنجه نرم مي كنند كه گويي قهرمان بزرگ مصاف با دشوارترين صحنه هاي زندگي اند و در عين حال همواره در پيشگاه خداوند پيشاني شكر به خاك مي سايند، چنانكه گويي خداوند سراسر زندگي آنان را غرق در نعمت و خوشبختي نموده است. نكته ديگري كه بايد بدان توجه داشت اين است كه اساساً سعادت و خوشبختي غير از خوشيهاي گذران چند روزه دنيا و رسيدن به آرزوها و آمال دنيايي است، بسياري در اين جهان كامروا و كامياب زيستند اما چون چشم از جهان فرو بستند و به سراي جاودان پا نهادند همه تيره بختيهايي كه هرگز انديشه آن را نمي كردند به سويشان روي آورد و چون فرشته مرگ صاعقه وار بر سرشان فرود آمد به خوبي دريافتند كه اين چند صباح هيچ بود و پوچ و زندگي حقيقي همان سراي جاويد آخرت است چنان كه قرآن فرموده: {A{/Bوَ إِنَّ اَلدَّارَ اَلْآخِرَةَ لَهِيَ اَلْحَيَوانُ {w10-15w}{I29:64I}/}A} و در آن تنها مايه سعادت اعمال و كردار نيك و خداپسندانه است كه دستشان از آن تهي است. آنگاه با حسرت و اندوه فراوان بايد همه چيز را رها كنند و تا ابد در هلاك و خسران و نگون بختي بسوزند و بسازند، در مقابل كساني در اين چند روزه دنيا براي رضاي خدا مشكلات را تحمل مي كنند و چون چشم به سوي جهان ابديت مي گشايند با بشارت هاي ملايك آسمان روبرو مي شوند و در برابر چند روزي تحمل دشواريها پاداشي جاودان و سرمدي مي بينند، چنانكه اميرالمؤمنين(ع) فرمودند: {Hصبروا اياماً قصيره اعقبتهم راحة طويلةH}. بنابر اين اگر شما براي رضاي خداوند اين مشكلات را تحمل نموده و دربرابر آنها صبر و پايداري مي ورزيد، نه تنها نبايد نگران باشيد، بلكه بايد به شما تبريك گفت كه از آزمايش بزرگ الهي سرافراز بيرون آمده و در برابر هر ناخوشي، خداوند نعمتي به شما خواهد داد كه آرزو مي كنيد اي كاش مشكلات بيشتري را تحمل مي كردم و اي كاش شكر و بردباري افزونتري مي ورزيدم تا پاداش بيشتري نيز دريافت مي داشتم.